Na terenie Nadleśnictwa Cisna funkcjonuje jeden z kilku Ośrodków Hodowli Zwierzyny w ramach Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w  Krośnie. Nadleśnictwo podzielone jest na 2 obwody łowieckie:

218 pk – o pow. ogólnej 13 255 ha,

219 pk – o pow. ogólnej – 9 205 ha.

Wymienione obwody wchodzą w skład Rejonu Hodowlanego nr 2 „Bieszczady Zachodnie”, gdzie gospodarka łowiecka prowadzona jest w oparciu o  Wieloletni Łowiecki Plan Hodowlany na okres 2007-2017. Rejon obejmuje zasięgiem około 100 tys. ha powierzchni, w tym prawie 73 tys. ha lasów. Tak duża lesistość w naturalny sposób ogranicza występowanie zwierzyny drobnej i dlatego  podstawowe znaczenie gospodarcze ma tutaj zwierzyna gruba z jeleniem karpackim jako gatunkiem wiodącym. Populacja jelenia ma ustabilizowany poziom, w pełni zabezpieczone funkcjonowanie mechanizmów wewnątrzpopulacyjnych i nie wpływający szczególnie na środowisko leśne.

Gospodarka łowiecka w obszarze działania Nadleśnictwa Cisna jest prowadzona zgodnie z:

1. ustawą Prawo Łowieckie z dnia 13.10.1995 r.,
2. zasadami selekcji osobniczej i populacyjnej zwierząt łownych w Polsce (22.02.2005 r.),
3. ramowymi wytycznymi w sprawie łowieckiego zagospodarowania Rejonów Hodowlanych z dnia 21.10.1997 r.,
4. rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 13 grudnia 2007 r. w sprawie rocznych planów łowieckich i wieloletnich łowieckich planów hodowlanych,
5. rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 4 grudnia 2002 r. z  późniejszymi zmianami w sprawie zasad kategoryzacji obwodów łowieckich, szczegółowych zasad ustalania czynszu dzierżawnego oraz udziału dzierżawców obwodów łowieckich w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną,
6. zarządzeniem nr 19 Dyrektora RDLP Krosno z dnia 27.08.1999 r. Zn: ZŁ-753-29/99 w sprawie „Strategii gospodarki łowieckiej na terenie RDLP w  Krośnie”.

Realizacja gospodarki łowieckiej opiera się na zasadzie modelu lasu wielofunkcyjnego, uwzględniającego bioróżnorodność środowiska leśnego, przy zachowaniu zasad gospodarowania populacjami zwierzyny w sposób zapewniający ciągłość procesu produkcji i funkcji ochronnych. Należy więc utrzymać właściwy stan ilościowy z  odpowiednią strukturą płciową i wiekową, dostosowaną do możliwości wyżywieniowej łowiska, ze zwróceniem uwagi na prowadzenie gospodarki leśnej (hodowla i ochrona lasu).

Kierunkowe zadania gospodarki łowieckiej Nadleśnictwa

Najważniejsze zadania gospodarki łowieckiej Nadleśnictwa dotyczą poprawy warunków bytowania zwierzyny oraz utrzymania liczebności zwierzyny na właściwym poziomie. Polegają one na odpowiednim zagospodarowaniu obwodów łowieckich, a  w  szczególności na:

• poprawie naturalnych warunków pokarmowych poprzez zakładanie poletek łowieckich żerowych i zgryzowych (w miarę potrzeb), wysadzanie drzew dostarczających zwierzynie owoce i nasiona, wykładanie w okresie zimy drzew zgryzowych (np. wierzba, osika), dostosowanie terminu części cięć pielęgnacyjnych (gatunki chętnie zjadane przez zwierzynę) do okresów niedoboru pokarmu,
• uzupełnianiu pokarmu, w warunkach jego niedostatku lub niedostępności,
• wykładaniu soli lizawkowej przez cały rok,
• modyfikacji sposobu wykładania karmy treściwej, przede wszystkim dla dzików poprzez rozrzucanie kukurydzy z równoczesnym przysypaniem ziemią (nie dotyczy okresu zimowego),
• właściwej lokalizacji karmisk i poletek łowieckich w stosunku do upraw i  młodników leśnych,
• umożliwianiu zwierzynie dostępu do wody,
• zapewnieniu zwierzynie spokoju poprzez ochronę i tworzenie ostoi zwierzyny,
• dostosowaniu rozmiaru dokarmiania dzikich zwierząt do bieżących rzeczywistych potrzeb uzależnionych od warunków atmosferycznych  - stanowić będą to okresy ciężkich zim, w czasie których dostęp do naturalnych zasobów karmy występującej w lesie będzie niemożliwy np. przy wystąpieniu zmarzniętej pokrywy śnieżnej,
• lokalizację karmisk i nęcisk w odległości nie mniejszej niż 900 m od zamieszkałych zabudowań oraz nie mniejszej niż 600 m od dróg publicznych, a także nie bezpośrednio przy drogach leśnych - za wyjątkiem ciężkich okresów zimowych, jako odstępstwo od przyjętej zasady.

Działania w zakresie utrzymania liczebności zwierzyny na właściwym poziomie polegają na:

• corocznym określeniu liczebności zwierzyny, poprzez wybór właściwej metody inwentaryzacji zwierzyny w zależności od gatunku i poprawne jej stosowanie,
• ustaleniu w wieloletnich łowieckich planach hodowlanych właściwego zagęszczenia docelowego zwierzyny w obwodzie łowieckim, przy którym szkody będą gospodarczo znośne,
• ustalaniu poziomu odstrzału gwarantującego osiągnięcie stanów docelowych przyjętych w wieloletnich łowieckich planach hodowlanych,
• ustalaniu liczebności i trendów zmian populacji określonych gatunków zwierzyny łownej w celu ochrony siedlisk przyrodniczych.

Przy realizacji zadań hodowlanych i ochronnych dopuszcza się następujące zmiany:

• modyfikowanie składów gatunkowych drzewostanów w kierunku zapewnienia właściwego udziału gatunków osłonowych i żerowych, przy zachowaniu wymogu utrzymania jako panującego gatunku głównego danego typu gospodarczego drzewostanu dochowując zgodności gatunku z biotopem,
• prowadzenie cięć pielęgnacyjnych z zachowaniem równowagi w  ekosystemach utrzymując odpowiednią wielkość bazy żerowej i  osłonowej,
• wzbogacanie łowisk poprzez rewitalizację starych sadów rosnących na terenie dawnych, dziś nieistniejących wsi;
• przy wykonywaniu czyszczeń stosowanie ogławiania oraz pozostawienie nie wyrobionych gatunków drzew o miękkim drewnie, dla zapewnienia żeru pędowego.